Ο κόσμος είναι καλά "κοιμισμένος"...

Ο κόσμος είναι για τα καλά "κοιμισμένος" ή αλλιώς υπνωτισμένος από τις εξελίξεις. Υιοθετούν σχεδόν τα πάντα που προβάλουν τα ΜΜΕ, όπου πίσω ελέγχονται από τους γνωστούς
Business men's.....

Η ιστορία έχει ως εξής...
Πρόσφατα, είχα χάσει το κινητό μου μαζί με τις επαφές, τις εικόνες και τα τραγούδια μου, και μέχρι να αποκτήσω καινούργιο, κυκλοφορούσα με ένα NOKIA 3100 (που παίζει το πολύ μονοφωνικούς ήχους), Από τότε είχα μαζί μου το ipod μου. Δεν πολύ χρησιμοποιούσα το ipod μέχρι που έχασα την παλιά μου συσκευή, διότι ήταν περιττό να κυκλοφορώ με 2 συσκευές που η μια έχει τις λειτουργίες της άλλης.
Μια μέρα, πήγα στη δουλειά μου πήρα το ipod μαζί μου και πήγα στο γραφείο. Όλα νορμαλ μέχρι που ήρθε το διάλυμα μου βγάζω και βγάζω το ipod να δω κάτι email που μου στείλανε.  Καθώς βγάζω το ipod, το βλέπει μια συνάδελφός μου που είναι από τα λίγα άτομα που δεν μιλάω μαζί τους, δηλαδή  σχεδόν ποτέ, και μου λέει "Αντρέα πήρες iPhone;" με ένα χαμόγελο στα αυτιά και ενθουσιασμό. Της απαντάω " Όχι, iPod είναι και δεν είναι καινούργιο. Απλός έχασα το παλιό μου κινητό και το χρησιμοποιώ ως εργαλείο." Μου απαντάει με αδιαφορία "Ααα, οκ.". Αντίστοιχη συμπεριφορά είδα στα πρόσωπα από τους γύρο μου ενώ είχα για 2 βδομάδες το iPod μαζί μου.
Δεν μπορώ να καταλάβω, και τι έγινε που δεν έχω iPhone; Μήπως δεν είμαι υψηλού επιπέδου άνθρωπος γιατί δεν το έχω ή μήπως δεν είμαι θύμα καπιταλισμού; Ένα iPhone θα με αλλάξει σαν άνθρωπο απέναντι στη κοινωνία; Αυτό που φοβάμαι όμως, είναι ότι αν το αποκτήσω θα είμαι ευπρόσδεκτος από πολλές κοινωνικές ομάδες.
Δεν αντιλέγω πως τα iPhone είναι ωραία, και μάλιστα σκεφτόμουν να αγοράσω ένα, αλλά όχι να θεοποιήσω ένα κομμάτι "γυαλί με αλουμίνιο" που στοιχίζει 600 ευρώ το λιγότερο που ναι μεν μου προσφέρει πρόσβαση σε πολλές εφαρμογές και είναι αισθητικά ωραίο, αλλά δεν νομίζω ότι θα μου αφήσει αναμνήσεις ζωής. Προτιμώ να νοικιάσω ένα Range Rover για 2 μέρες και να πάω με φίλους μου στο Παρνασσό για σκι, χωρίς άγχος για το αν θα μου φτάσουν τα λεφτά ή όχι, όπου κυρίως θα ζήσω μια εμπειρία μοναδική, παρά να δώσω 600 ευρώ σε ένα iPhone που στο κάτω κάτω υπάρχουν αντίστοιχα κινητά σε 3 φορές χαμηλότερη τιμή.
Μήπως έχουμε "χάσει τη μπάλα";
Παραδέχομαι ότι έχω ακριβά γούστα, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται με το ότι δεν "ζυγίζω" την αξία και πάνω από όλα τις "αξίες".
Οι άνθρωποι σήμερα έχουν την αίσθηση ότι με τον υλισμό έχεις ένα ανώτερο κοινωνικό Status και δεν σε κρίνουν για αυτό που είσαι. Αυτό θα έπρεπε "λίγο" να μας ανησυχήσει. Έχουμε χάσει την ουσία.... Είμαστε απομακρυσμένοι από τα πράματα που πας κάνουν πραγματικά ευτυχισμένους. Αυτό που σίγουρα φταίει είναι το σύστημα που βασίζεται στην συσσώρευση χρήματος και εξουσίας, που οδηγούν τους ανθρώπους στο καταναλωτισμό και ύστερα δημιουργεί μια λάθος αντίληψη για το τι είναι πραγματική επιτυχία. Είμαι σίγουρος πως όλοι, λίγο ή πολύ, τα τελευταία τουλάχιστον 10 χρόνια έχουμε σκεφτεί ή έχουμε αισθανθεί ένα κενό μέσα μας. Αισθανόμαστε ότι αυτό που κάνουμε ουσιαστικά δεν μας δίνει πραγματική ευχαρίστηση . Το κακό είναι ότι δεν κάνουμε τίποτα για αυτό. Είμαστε απλά καλά "κοιμισμένοι" από τους "ανώτερους" της οικονομικής κοινωνίας. Αποτέλεσμα; Κανείς να μην είναι ευχαριστημένος. Ο πλούσιος ζει για ένα μοναδικό σκοπό, να έχει περισσότερα "μηδενικά" στους τραπεζικούς λογαριασμούς χάνοντας και αυτός την ουσία, η μεσαία αστική τάξη να είναι θύμα-δούλος του πλούσιου έχοντας ως στόχο τον καταναλωτισμό και να έχει χάσει και αυτός ουσία, και τέλος ο φτωχός να μην έχει να φάει, να ζήσει σε ένα ζεστό και ανθρώπινο περιβάλλον. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ο φτωχός δεν έχει χάσει το νόημα της ζωής. Για φανταστείτε λίγο... Αν ο φτωχός αναβαθμιστεί σε ένα καλύτερο βιωτικό επίπεδο, τελικά ποίος θα είναι ο πιο ευτυχισμένος;